انبه اعتقاد بانو امین «خانم‌ها برای رهایی از ذلت و تضییع حقوقشان باید به تحصیل علم و کسب معرفت بپردازند.» او خود می‌نویسد «خدا می‌داند که این راه (تحصیل) را به سختی و اضطرار گذراندم و چگونه مشقت‌هایی که از زخم زبان دوستان و استهزاء آنان به من وارد می‌شد تحمل می‌کردم». از نظر این بانوی ایرانی «مرد‌ها نمی‌توانند حالات زن را درک کنند که فتوا بدهند پس زنان باید این قدر بخوانند تا خودشان تفقه کنند و البته این احتیاج به تحصیل زیاد دارد.» به اعتقاد این بانوی مجتهده «زن از کسب و کار معاف نیست، بلکه نخستین وظیفه او این است که به کارهای داخلی و اختصاصی خود بپردازد و پس از آن به کارهایی که منافی با مقام عفت، تستر و پوشش وی نباشد، مشغول گردد.» بانو امین و زندگی خانوادگی به گفته شاگردانش «اصل مهم زندگی ایشان رعایت تعادل بود. هر‌گاه میهمان داشت، به اندازه‌‌ همان یک نفر غذا می‌پخت، بسیار با سلیقه بود و با آداب خاصی از میهمانان پذیرایی می‌کرد به امور دیگری نیز احاطه داشت، مثلاً خیاطی هم می‌کرد.» وی در سخن گفتن به دیگران آزادی می‌داد و معتقد بود خداوند بهسان آزادی داده است.